14. kwietnia uchwałą Sejmu został określony jak Dzień Chrztu Polski, nawiązuje do przyjęcia chrztu przez księcia Polan – Mieszka I. Akt ten datowany jest przez historyków na dzień 14 kwietnia 966 r., co uważa się za symboliczny początek państwa polskiego i Kościoła katolickiego w naszym kraju.
Mieszko I zdecydował się na przyjęcie chrztu z Rzymu za pośrednictwem Czech. Uchroniło to Polskę od groźby przymusowej chrystianizacji ze strony Niemiec. Wejście do chrześcijaństwa zachodniego zostało poprzedzone małżeństwem z księżniczką czeską Dobrawą w 965 roku. Utwierdzało ono jednocześnie zawarty sojusz Polski i Czech w toczonej przez Mieszka I wojnie z plemieniem Wieletów.
Początkowo ochrzcił się sam książę i jego bezpośrednie otoczenie. Natomiast chrystianizacja społeczeństwa trwała przez kolejne lata. Pierwszym biskupem polskim został w 968 roku duchowny o imieniu Jordan.
Chrzest księcia Mieszka I w 966 roku zapoczątkował nie tylko proces chrystianizacji i budowy struktur kościelnych na ziemiach polskich. Miał on także przełomowe znaczenie polityczne, kulturowe i tożsamościowe. Był to potężny impuls rozwojowy, który umacniał władzę księcia, wspierał integrację młodego organizmu państwowego, dawał mocniejsze podstawy suwerenności i bezpieczeństwa.
Przyjęcie chrztu w obrządku łacińskim wprowadziło rodzące się wówczas państwo polskie w krąg państw Europy Zachodniej. Rozpoczęło proces przejmowania wzorców kulturowych i największych zdobyczy zachodniej cywilizacji. Począwszy od chrztu Mieszka I polska kultura, historia i tożsamość narodowa rozwijały się na fundamencie tradycji chrześcijańskiej.
Wywieś flagę – na znak pamięci wydarzenia historycznego.